Say I ain't right
Bon welke-zone-je-momenteel-verblijft,
Alweer een week voorbij. Iets langer zelfs. De dagen beginnen letterlijk nóg sneller voorbij te vliegen en ik krijg steeds minder tijdsbesef. Ligt dat alleen aan mij, of hebben jullie daar ook last van?
Buiten het feit dat het hele Curaçao-gebeuren bijzonder is, maak ik momenteel niet extreem veel verschillende, nieuwe of bijzondere dingen mee. Alles begint te wennen en het begint zelfs al thuis te voelen. Heerlijk eigenlijk, je bent zelf verantwoordelijk voor alles en niemand die jou even gaat vertellen wat je moet doen en hoe laat je thuis moet zijn. Sorry pap en mam, maar jullie hebben het zelf ook ervaren!
Op stage of in de stad zie ik heel vaak mensen lopen met van die havaianas slippertjes. Ik wil die zó graag hebben en dan met het Braziliaanse vlaggetje erop. Af en toe denk ik nog wel eens na over dat ik nu eigenlijk in Rio de Janeiro had kunnen zijn en op het Copacabana strand had kunnen wandelen. Een héle grote stad om te verkennen en een brede keus over dingen die je kunt gaan doen. Nu lijkt het een beetje alsof ik helemaal niet tevreden ben met Curaçao, maar dat is niet zo. Dit is een paradijsje, dat mag zeker gezegd worden.
Zo, vorige week zaterdag ben ik met John naar Willemstad geweest en daarna zijn we naar Mambo Beach geweest. ’s Avonds heb ik een hele gezellige Skype avond met Brandon gehad. O god, wat hebben we gelachen!
Op zondag ben ik met Anneke en John eerst naar Otrobanda (Willemstad) geweest en zijn John en ik bij Starbucks gaan zitten en hebben we daar een uur languit gelegen op de loungebanken. Na een dik uur werden we weer opgehaald en hebben een deel van het eiland gezien. We zijn via een weg –die eindelijk leek op hoe ik me Curaçao voorstelde- naar Noordkant gereden en onderweg heb ik een Wara wara gezien, of zoiets. Dat is één of andere gekke vogel, maar die blijkt niet zo vaak gezien te willen worden. Op Noordkant hebben we foto’s gemaakt en zagen we een regenbui heel snel over zee onze kant opkomen, dus zijn we maar snel doorgereden. Hier heb ik plaatsen gezien waar Trunkdivers voorheen vaak dook. Super ruig zo met die rotsen en op klotsend water. Vervolgens waren we doorgereden naar de St. Jorisbaai, waar helaas geen watersporters waren. Na een korte pauze gingen we verder naar het struisvogelpark, waar ook andere leuke beestjes te zien waren, waaronder een lief biggetje. Ik wil er ook zo eentje, een kleine roze met zo’n lieve neus en die knort. Zo onwijs schattig! Vlak naast het struisvogelpark was een Aloë Vera plantage, maar hier zijn we alleen langs gereden. Daarna zijn we langs de Spaanse Wateren naar de Caracasbaai gereden, maar erg bijzonder vond ik het niet.
O, even wat tussendoor. Het is mij niet gegund om dingen te doen waarvan ik geniet, want nadat ik me eenmaal een keer had laten gaan en na een aantal dagen door mijn geld heen was, kreeg ik bericht dat mijn pinpas geskimd is geworden en direct geblokkeerd. Fijn, hoe moet dat nu verder? Zonder geld, bijna zonder eten en niet wetend wanneer ik weer een nieuwe pas krijg. Gelukkig is hij twee dagen later opgestuurd geworden en ik hoop dat hij morgen aankomt.
Maar, weinig geld weerhield mij er niet van om op pad te gaan. Ik nam de bus naar Lagun en vervolgens ben ik met de ijscoman meegereden naar Kleine Knip. Na een paar uur daar te hebben gezwommen en gezond, ben ik met vakantiegangers meegelift naar Westpunt en ben ik bij Playa Kalki geweest. Vanaf daar ben ik met lieve Duitsers meegereden die mij helemaal in Willemstad hadden afgezet! Toch een beetje geluk bij ongeluk… Woensdag had ik ook nog een vrije dag, maar ik was verbrand, alweer, en het leek me verstandig om maar een dag uit de zon te blijven.
Zaterdag had ik weer vrij (haha, jullie lezen echt alleen maar dat ik vrije dagen heb) en John en ik besloten om naar Grote Knip te gaan. Wat een reis joh en een stuk lopen. Maar gelukkig konden wij een stuk meeliften. Wat een heerlijke dag op een heerlijk strand. Helaas voor mij, beter nieuws voor jullie, was dit mijn laatste vrije dag. Dinsdag heb ik nog een dag vrij, maar dan is DE dag waarover ik vertelde ik mijn vorige blog. Daarna ga ik een aantal weken zeven dagen per week werken. Oké oké, ik hoor jullie al denken! Jullie denken: nou, wat een straf om op het strand te zitten en ik vertel jullie dat ik uiteraard geen ongelijk geef!
Inmiddels heb ik het uitgaansleven ontdekt. Het werd eens tijd joh. De eerste weken had ik daar niet echt behoefte aan en vond ik het prima om thuis te zitten. Maar dat thuis zitten wordt ook vervelend en och, kon ik jullie allemaal maar een keer meenemen.
Vorige week heb ik ook Steef gezien op Curaçao. Zij is een oud-klasgenootje van de middelbare school en we hebben elkaar al ruim twee jaar niet meer gezien en komen elkaar tegen op Curaçao, 10.000 kilometer van huis, hoe leuk is dat! Afgelopen zondag heb ik haar weer gezien en komend weekend gaan we nog iets doen en daarna vertrekt ze weer voor een tijd naar Nederland. Daarnaast hoop ik dat ik Ylva en Roel komend weekend weer zal zien en verder wordt het even afzien.
Hoe gaat het met jullie? Zijn jullie lekker aan het genieten van het mooie weer? Nu moeten jullie wel allemaal gaan reageren onder deze blog, want met het tijdsverschil nu is het al bijna onmogelijk geworden om fatsoenlijk contact te houden. Maar, ik ben blij voor jullie dat het wat warmer aan het worden is en jullie ook al buiten kunnen zitten en lekker ijsjes kunnen eten. Ik hoop dat jullie met volle teugen genieten!
Ayó, see you next time.
“When preparing to travel, lay out all your clothes and all your money. Then take half the clothes and twice the money.”