Every page has been written now. Bye Lanzarote.
Ola (is een ijsje) allemaal!
Ik ben alweer bijna twee weken terug in Nederland. Het duurt altijd even voordat ik weer gewend ben en als ik mijn laatste blog schrijf, sluit ik het naar mijn gevoel officieel af.
Mijn laatste week in Lanzarote was fantastisch. Ontzettend goed weer gehad én een weekje vakantie. Alleen nu is het al zo lang geleden dat ik niet meer weet wat ik allemaal gedaan heb. Op zaterdag heb ik niet meer gedaan dan alleen op het strand gelegen en gezorgd dat ik van mijn witte huid af kwam. Zondag ochtend moest ik nog naar te Teguise Market waar ik een paar souvenirtjes heb gekocht en wat hebbedingetjes voor mezelf. Het was het zeker waard om daar naartoe te gaan! 's Middags gewoon weer op het strand gelegen. Hé, het is niet altijd goed weer geweest toen ik vrij was, dus nu was het tijd om daar optimaal gebruik van te maken.
Maandag en dinsdag hetzelfde verhaal. Dacht ik. Met 's avonds in het café films downloaden om daarna met mijn lieve roomie Mery te kijken.
En woensdag. Deze dag ben ik met Janita naar Puerto del Carmen geweest. Daar hebben we lekker gegeten en wat rond gegeken en na een korte tijd weer de bus terug genomen naar Costa Teguise. 's Avonds ben ik met mijn kreupele roomie gaan uiteten voor de laatste keer bij de Chinees.
Donderdag. Waar blijf je? - ik heb echt al jaren last van geheugenverlies- Nou, ik weet het niet meer dus doei, volgende.
Vrijdag ben ik met Janita en Mohamed naar La Graciosa geweest. Het eiland van Lanzarote in het noorden. Vroeg opgestaan, alle spullen gepakt, gepind en met de auto naar Órzola gereden waar we tickets voor de ferry hadden gekocht. Gelukkig hadden we allemaal ons N.I.E. nummer meegnomen. In plaats van € 20,- betaalden we de helft per persoon voor de overtocht. HA! So good to be a resident. Een half uur later waren we aangekomen op het eiland en toen hebben we wat te eten gekocht en mountainbikes gehuurd. Daarna hebben we een route uitgezocht en toen zijn we over het eiland gaan fietsen. Onze tocht was van zuid tot noord, waar we op Playa de las Conchas hebben gechillt en foto's hebben gemaakt, daarna naar oost en daarna terug naar zuid. Én we hebben het hele eiland gezien! Het bijzondere aan La Graciosa en de mountainbike tocht was dat je eerst over een onverharde weg fietste een berg op. Na het strand fietsen we op rood lava grond dat overliep in een zandpad met duinen. Echt héél bijzonder. Het eiland is zo klein, maar zoveel verschillende "landschappen". Worth going back VERY SOON!
Onderweg naar huis heb ik de taart opgehaald die ik besteld had voor mijn collega's. Daarna hebben we gedouched en zijn we met (helaas niet de hele) Luabay crew gaan uiteten bij Fazz's, de beste Indian Restaurant in Puerto del Carmen. En van Lanzarote. En de eerste waarbij ik heb gegeten. Ooit. Lekkere mango kip met Peshwari nan, omnomnom. Word alweer tijd om even een retour te boeken om daar te kunnen uiteten.
Voor twaalven hebben we weer de bus naar huis genomen en toen heb ik de laatste dingen ingepakt. En omdat ik het niet vertrouwde heb ik mijn twee koffers naar de receptie gesleept om te wegen hoeveel kilo erin zat. Eén koffer zat op 24 kilo en mijn andere op 19 kilo. En mijn handbagage zat ook al op 5 kilo dus ik moest puzzelen en veel dingen achter laten. Maar uiteindelijk had ik precies 45 kilo bij elkaar!
Zaterdag stond ik op en ik voelde me vreemd. Had geen honger, had een brok in mijn keel en de tijd ging veel te langzaam. Voordat ik vertrok ben ik snel nog een parfum (Escada - Cherry in the air) gaan halen, want in Lanzarote zijn ze écht goedkoop, en daarna mijn koffers dicht gemaakt en naar beneden gebracht. Afscheid genomen van Janita, Daphne, Mohamed en Rosana. Rens had eerder die dacht voorgesteld om mij op het vliegveld af te zetten, dus van hem nam ik pas afscheid toen we aangekomen waren. Ryan, Mery en Nadine waren meegegaan, lieve Rotterdammers van me! Gelukkig was er nog geen rij dus kon ik meteen inchecken en daarna zijn we nog een drankje gaan doen. Toen ik naar binnen liep om een lepel te pakken, kwam ik Diana (mijn stage begeleidster voor de eerste twee maanden van mijn stage) nog tegen. Doordat we gewhatsappt hadden wist ik dat zij die dag weer terug zou gaan naar Berlijn. Van haar nog even afscheid genomen en toen was het ook tijd voor mij om te vertrekken. Het was door mijn crew gelukkig geen huil afscheid. Maar ja, die traantjes kwamen toen ik in het vliegtuig zat en we de lucht in gingen... Zoiets, hou je toch niet tegen.
Ondanks dat Costa Teguise een saaie oude-mensen plaats is, heb ik een ontzettende leuke tijd gehad! De stage is op en top bevallen, SUPER collega's gehad en de beste stagiaires leren kennen. Can't wait for a reunion, but for all of you now; enjoy your time over there! And see you all soon.
Tot het volgende avontuur!
Dikke kus,
Claudia R.