Bye bye Hollywood Hills forever
Aangezien het niet meer dan normaal is om hier iedereen op z’n Antilliaans te begroeten, geldt nu ook: Bon dia!
Ik weet niet precies wát het is, maar dit is al de tweede ochtend dat ik om of vóór zeven uur wakker word. Volgens mij is dat niet meer dan normaal.
Natuurlijk plaats ik nu een nieuw bericht om te vertellen hoe mijn vlucht en mijn eerste dag op het Antilliaanse eiland Curaçao zijn verlopen.
Gelukkig heeft Dyan donderdag en vrijdag vrij kunnen krijgen, dus ik heb wat extra dagen met hem gehad. Ik had verwacht dat ik op vrijdag een mental breakdown zou krijgen, maar ik heb nergens last van gehad. Schiphol was een ander verhaal.. We speelden op safe en waren ruim op tijd vertrokken, maar we waren ook vroeg daar. Meteen ingecheckt en daarna gekeken waar ik mijn koffer alvast kon wegbrengen. Wat een gedoe als je niet weet hoe en wat en als je nog nooit op Schiphol bent geweest. Na het wegbrengen van de koffer zijn mijn ouders, mijn oom, Dyan en ik koffie gaan drinken. Mijn schoonfamilie zou ook komen, dus we hebben gewacht totdat zij er waren. Een half uur voor vertrek kreeg ik het moeilijk. Mijn tranen heb ik lang binnen kunnen houden, maar nu kon het niet meer. Het was moeilijk, maar welk afscheid is niet moeilijk?! Juist, dat hoort er nu eenmaal bij.
Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat we in plaats van 09:40 om 10:00 zouden vertrekken, maar dit was toch pas om 10:30. We zijn wel op de geplande tijd geland. De vlucht duurde negen uur. Aan boord was genoeg te doen en tussendoor heb ik ook even mijn ogen dicht gehad, want ik was moe en had last van hoofdpijn. Maar toch, voordat ik het wist zag ik Curaçao en de zee en waren we geland. Daarna had ik Lilian (de vrouw van het huis) ge-sms’t dat ik geland ben en dat ze mij kan komen ophalen. Het zou ongeveer een uur duren, maar die tijd had ik nodig om door de douane te gaan. Eenmaal buiten was het wennen joh, in Nederland vertrokken met -10 en aangekomen op 30 graden. Daarna boodschappen gedaan, gepind, en naar het huis gegaan. Tijdens het uitpakken zag ik dat Cynthia terug was van stage dus ik ben haar even dag gaan zeggen. ’s Avonds gingen we uiteten dus na bijna alles uitgepakt te hebben, ben ik gaan douchen. Daarna zijn we bij De Buren gaat eten. Jeetje, ik neem nooit meer een uiensoep hier, dat smaakt helemaal niet zo lekker. Lang leve de delifrance en hun uiensoep. Toen ik onderweg naar huis was, kreeg ik een sms van Dy dat hij niet was gaan stappen, maar naar de bioscoop is geweest en dat hij op msn was. Ik sms’te hem dat hij nog even moest wachten. Ook al was ik ontzettend moe, ik heb toch nog even mijn laptop opgestart om te praten op msn (wanneer Skype?). Daarna afgesproken voor de volgende ochtend/middag nog even te praten, omdat het in Nederland al half 4 was geweest.
Op zondag, gisteren dus, heb ik ’s ochtends nog wat gepraat via msn en mailtjes gestuurd. Vandaag zou ik met Cynthia al mee gaan naar Trunkdivers om kennis te maken. Dit was geen werkdag, ik mocht zwemmen, zonnen, snorkelen etc. Wauw, wat is de zee mooi! Ik dacht altijd dat de foto’s overdreven waren en bewerkt, maar het is écht zo helder blauw, prachtig. Mijn dag ben ik makkelijk door gekomen, maar ik ben helaas wel verbrand. Gister leek het nog niet zo erg, maar nu zie ik dat mijn rug behoorlijk rood is. Vandaag maar even uit de zon blijven. Toen Cynthia en ik terug waren, heb ik nog even geskyped met mijn ouders en daarna zijn we ons klaar gaan maken voor Wet&Wild. Ik had er al veel van gehoord, maar wist niet wat ik me ervan moest voorstellen. Ze hebben echt super fijne muziek en het is gewoon op het strand. En druk dat het was…
Vandaag is het de bedoeling dat ik met Cynthia een sim kaart ga halen en wat boodschappen doe. Misschien dat ik daarna toch nog het strand opzoek, maar dat zie ik dan wel.
Nederland, hoe goed het me hier nu bevalt, ik mis jullie, maar dat betekend niet dat ik niet geniet!
Tot de volgende keer!
Liefs, Claudia
“No I don’t wanna leave, but I must keep moving ahead, because my life belongs to other side, behind the great oceans waves. I’m gonna miss you, wherever I go. I’m gonna come back to walk these streets again, bye bye.”