Amazing mini-holiday! (Dutch version)
Hey allemaal,
Zoals beloofd gooi ik weer ál mijn (onze in dit geval, omdat ik voor het eerst met mijn vriend weg ben geweest) verhalen de grote wereld in.
Vorige week woensdag begon de reis naar Polen waarop ik me al vanaf de zomervakantie op had verheugd. Of ja, toen was het niet helemaal zeker of ik vrij had/kon krijgen van school, maar ongeveer 10 weken voor de bruiloft besloot ik toch maar om het ticket te boeken.
Tegen de middag vertrokken richting Eindhoven Airport en om half 7 gingen we de lucht in. Nadat we geland waren, pakten we de eerstevolgende transfer naar het treinstation. Zonde van het haasten eigenlijk, want toen we aankwamen bleek de trein 10 minuten eerder vertrokken te zijn, dus waren we gedwongen om tot 23:10 te wachten op de laaste trein richting Zywiec. Gelukkig is het treinstation in Katowice helemaal opgeknapt en was het wachten minder zwaar. Het had zelfs een Starbucks... en een Mac... en Subway... het was gewoonweg modern. Rond 01:30 waren we eindelijk bij mijn oma aangekomen en konden we lekker naar bed.
Maar, veel slapen zat er niet in. Om 9 uur ging de wekker en was het tijd om ons klaar te maken. Deze dag stond Auschwitz & Birkenau op de planning. Wat best vervelend was, was dat de meeste barakken maar tot 15:00 geopend zijn en Birkenau toegankelijk is totdat het donker is (en laat het in Polen om 16:00 donker zijn in de winter). Plus, de gidsen werken alleen 's ochtends, dus we moesten zelf rondkijken. Voor mij maakte het niet een heel groot verschil, omdat ik al twee keer in Auschwitz ben geweest in het verleden, maar voor mijn vriend had ik het fijn gevonden als we bij een groep aan hadden kunnen sluiten. Omdat mijn brein niet té uitstekend werkt, wist ik helaas de barakken niet meer te vinden waar alle pijnlijke, interessante en meest emotionele spullen lagen. We hebben wel kamers gezien waar vroeger medische experimenten werden gehouden door SS artsen, een enorm boek waar alle namen van gevangene instaan en waar mannen en vrouwen sliepen. Wat makkelijker te vinden was, was de muur waar vele mensen werden neergeschoten, opgehangen en gemarteld. Verschrikkelijk. Je loopt dat kille, grauwe plein op en bedenkt je in je achterhoofd dat duizenden mensen díé plek als laatste hebben gezien. Maar, toch moet ik bekennen dat dat niet het meeste indruk heeft gemaakt. Omdat we haast hadden, liepen we snel naar de welbekende gaskamers. Het is zó akelig dat je haren recht overeind gaan staan als je ervoor staat, al helemaal bij het betreden ervan. Bij het openen van een schriele deur voel je kippenvel over je hele lichaam. Je komt in een kleine kamer waar mannen, vrouwen en kinderen zich hebben uitgekleed met de gedacht dat ze even 'gewoon' gingen douchen. Ze werden een grote ruimte ingeduwd en tegen elkaar aan gepropt. Op het moment dat de ruimte vol was, werden al die onschuldige mannen, vrouwen, kinderen en gehandicapten vergast. En wat nog het ergste is, is dat ze daarna levend verbrand werden, omdat ze alleen buiten bewustzijn waren. Ja, iedereen die het ziet, hoort (sommige dingen kon ik me nog van de voorgaande keren herinneren) en beleefd heeft, zal het voor altijd onthouden en van mening zijn dat het onaangenaam is.
Omdat het al redelijk laat was, gingen we snel nog naar Birkenau. De 'sfeer' zat er goed in aangezien het steenkoud was (er lag sneeuw, het vroor én het waaide). Beide hebben we beleefd hoe verschrikkelijk het allemaal was in de winter. In Birkenau hebben we een aantal barakken van binnen gezien, zijn we naar de memorial gelopen, hebben we nog ruïnes gezien van andere gaskamers en toen zijn we maar snel vertrokken omdat het donker en veel te koud was. Komende zomer staat Polen weer op de planning en dan zullen we Auschwitz nog een keer bezoeken (maar dan mét gids). Op weg naar huis waren we bij een restaurant gestopt en hebben we heerlijk gegeten. 's Avonds zijn we nog in het centrum een drankje gaan doen, om de dag toch wat leuker te kunnen afsluiten.
Mooie vrijdag. Ik had de wekker weer vroeg gezet en heb mijn vriend het bed uitgekielelt omdat hij niet op wilde staan. Na een heerlijk ontbijt hebben we een stevige wandeling gemaakt, wat mooie foto's heeft opgeleverd! In de sneeuw, met wind, is het moeilijk om een berg op te lopen, maar het uitzicht was het zeker waard. 's Middags was het tijd om naar Bielsko te gaan (shoppingtime!). Helaas heb ik zelf maar een broek gekocht, maar verbazingwekkend heeft mijn vriend een blouse met ontzettende leuke blazer gekocht. Een geheim? Het was de eerste keer in 2+ jaar tijd dat ik hem heb meegekregen om te gaan shoppen. Mission accomplished mag ik wel zeggen. 's Avonds weer een bier in het cafe gedaan, maar ook deze keer hebben we het niet laat gemaakt.
Aangezien ik baalde van mijn mislukte shop-dag, had ik de wekker op de wedding-day maar vroeg gezet, want mijn vriend en ik gingen in Zywiec eerst nog shoppen (waar ik wél nog geslaagd ben voor kleding!). Nadat we thuis waren gekomen, moesten we ons klaar gaan maken voor de bruiloft. Tsja, mannen (en mijn moeder) zijn altijd snel klaar en ik was weer een uur bezig. Rond 15u werden wij door een bus opgehaald en werden we naar de kerk gebracht in Szczyrk waar een mooie mis was voor het bruidspaar! Vanuit de kerk werden de gasten (170 personen) met bussen naar het chalet gebracht waar het feest plaatsvond. Eerst werd er gegeten. Of ja, elke twee uur kwam nieuw eten dus na het dansen konden we weer aangeschuiven... om te blijven eten. Wel een goed idee trouwens, want op een gegeven moment heb je zoveel gegeten dat staan niet meer lukt. Wat weer leidt tot gewoon blijven eten en niet daarvoor hoeft te lopen. Even zonder gekheid, het feest was echt enorm. Er was ontzettend veel, lekker,geweldig, mooi en lief eten, iedereen hield ervan. Er werd folklore gedraait, een typische Góralski groep trad op met daarbij nóg meer eten. Haha, natuurlijk mogen we onze goede vriend 'Wódka' niet vergeten. Het feest begon rond 16:30 en om 22u waren enkele beste mannen al zó zat, dat ze lekker op een bank gingen slapen. Nee, helaas, ik doe het ze niet na. De lever van Polen is gemaakt voor alcohol en die drinken alle Nederlanders onder de tafel. Daar doe ik geen zake mee. Twee shotjes waren voor mij genoeg. Ik bleef liever aan het bier met sap. Om nom nom. Helaas, mijn vriend en ik waren om 3 uur echt dood moe, dus zijn we met een kleine bus naar huis gebracht. Graag hadden we langer willen blijven. Achteraf kregen we te horen dat de laatste gasten (waaronder mijn moeder) tot 06:30 hebben gefeest. Als ik later ga trouwen, wil ik ook zo'n bruiloft!
Op zondag hebben we niet meer zo gek veel gedaan. Na de middag zijn we opgestaan en hebben we nog een kleine wandeling gemaakt en zijn we naar de winkel gegaan. Omdat we nog geen zin hadden om naar huis te gaan, zijn we maar weer bij onze vertrouwde café een bier gaan drinken. Hahaha, ja, we hebben best veel alcohol genuttigd nu ik eraan terug denk... maar al bij al was het de eerste keer in mijn leven dat ik ervan baalde dat ik Polen moest verlaten. Polska, see you in summer!